Missie

Ontstaan

De wens voor een transcultureel behandelcentrum is ontstaan bij het Collectief van Transcultureel Therapeuten (CTT Amsterdam), dat al vele jaren op verschillende fronten werkt aan de interculturalisatie van de hulpverlening. Hier ook ligt de basis voor het transculturele gedachtengoed en verschillende transculturele behandelmethodieken. Het Collectief van Transcultureel Therapeuten werkt ook al sinds 1982 aan het versterken van de transculturele competentie bij hulpverleners. Dit gebeurt door de ontwikkeling en versterking van de theoretische grondslagen voor systeem- en transculturele therapie en door scholing en coaching van professionals in een groot aantal GGZ instellingen in Nederland.

Initiatiefnemer

Enkele van deze ervaren therapeuten hebben op initiatief van Fariba Rhmaty de uitdaging om de transformatie-opgave in de zorg te benutten opgepakt  door het ontwikkelen van een innovatief aanbod van transculturele en systemische therapie. In juni 2014 heeft dit geleid tot de formele oprichting van het Expertisecentrum Transculturele Therapie.

Het inbedden van professionele diagnose en zorg in de eigen leefwereld en mogelijkheden van cliënten om de eigen kracht van cliënten te mobiliseren, zodat zij zelf de problemen in eigen regie kunnen nemen.

Missie

Voor Expertisecentrum Transculturele Therapie is het belangrijk dat mensen op eigen kracht kunnen leven en steun krijgen uit hun eigen omgeving. Op dit moment wordt bij opvoedings- en psychische problemen vooral behandeld vanuit de Westerse gangbare systematiek, die de nadruk legt op de beperkingen van een individu. Dat is te eenzijdig. In toenemende mate ontstaat in de maatschappij dan ook het besef dat voor het oplossen van problemen breder moet worden gekeken, en ook de omgeving moet worden betrokken.

In de geestelijke gezondheidszorg is het daarom van groot belang dat diagnose en behandeling zijn gericht op het stimuleren en activeren van de eigen krachtbronnen, ook de krachtbronnen die cliënten uit hun eigen sociaal netwerk kunnen gebruiken. Om het zorgaanbod daarop te baseren, is een goed begrip van de sociaal economische en culturele context onmisbaar. ETT heeft zich gespecialiseerd in het ontwikkelen van technieken om de transculturele sensitiviteit bij professionals  te versterken.

Visie

Expertisecentrum Transculturele Therapie is een GGZ-instelling met een maatschappelijke visie.

De diversiteit in onze samenleving is de afgelopen decennia sterk gegroeid. Zo leven vandaag de dag in Amsterdam alleen al 180 nationaliteiten samen, terwijl tegelijkertijd de sociaal-economische verschillen alleen maar toenemen. Deze verschillen overstijgen het draagvlak van veel mensen. Omgaan met variëteit tast de vanzelfsprekendheid van de eigen lokale identiteit aan. In grote steden is in de loop van de tijd een zekere tolerantie en ‘cool-heid’ ontstaan die de basis biedt voor veerkracht om met tijdelijke grote verschillen om te gaan. Maar, als deze draagkracht onder grote druk komt te staan (zoals nu het geval is), kan dit leiden tot stress en uitsluiting.

Met die groei aan diversiteit heeft ook de geestelijke gezondheidszorg te maken. Te vaak lopen behandelingen als gevolg van verschillen tussen cliënt en hulpverlener spaak. Er wordt simpelweg geen of te weinig rekening gehouden met de verschillende leefwerelden en sociale culturele systemen.

De verdere professionalisering van het zorgaanbod en het wegvallen van de, in het verleden nog zo prominent aanwezige verzuiling, zorgt voor een steeds grotere kloof tussen het professionele zorgsysteem en de leefwereld van cliënten. Dat komt vooral tot uiting wanneer cliënten vanuit een ‘wij-cultuur’ geconfronteerd worden met een op de ‘ik-cultuur’ gebaseerd diagnose- en behandelsysteem. Het gros van de migranten in Nederland is afkomstig uit een wij-cultuur, terwijl de behandelingen gegeven worden door therapeuten die, hoewel zij afkomstig kunnen zijn uit diverse culturen, opgeleid zijn vanuit het perspectief van een ik-cultuur.

Met de participatiesamenleving als ideaal anticipeert de overheid op het opheffen van deze kloof tussen het systeem van zorgaanbod en de dagelijkse leefwereld van cliënten. In het beleid is steeds meer aandacht voor een systemische benadering en het centraal stellen van het gezin of de buurt bij maatschappelijke steun. Toch is er nog meer voor nodig, het aanbod sluit hier kwalitatief nog niet op aan. Het gaat om de sensitiviteit om te kunnen begrijpen wat de betekenis is van de oorzaken van de problemen en het ontwikkelen van behandelstrategieën.

Wij gaan ervan uit dat de betekenis van sociale en psychiatrische problemen eerst in de eigen context onderzocht en gekend moeten worden. Daarvoor is het belangrijk dat we in staat zijn ons oordelen uit te stellen totdat de problematiek goed begrepen is. Dit uitstel van oordelen vraagt om een combinatie van zelfkennis en professionele ervaring. Het uitstellen van een eigen of professioneel oordeel verdiept de kwaliteit van de relatie tussen therapeut en cliënt en geeft ruimte om professionele betekenisgeving dichter bij de leefwereld van de cliënt te brengen. Psycho educatie helpt ons dan uiteindelijk de cliënt mee te nemen in professionele duidingen zonder dat de eigen culturele waarden en normen gekrenkt worden.